Przecież wiem

De­dyko­wane

Za­bierz mnie w podróż
Po miej­scach wciąż niez­na­nych
Szlak wy­bija ser­ce
Będzie więc trud­ny i rwa­ny
Nies­te­ty...

Będzie miał mnóstwo dziur
I zakrętów nie mało
W pew­nym miej­scu Cię zgu­bi
By od­na­leźć całość
Two­jej duszy...

Cza­sem sam go zmienisz
Cza­sem mnie poz­wo­lisz
W podróży przez przeszłość
Troszkę Cię wyz­wo­lić
Od bólu.

Ale - prze­cież wiem -
Co bym nie ro­biła
Co byś Ty nie ro­bił
Cały czas po­dob­nie
Lżej lub moc­niej bo­li...

Nie myśl ty­le!
Nie ka­tuj się wspom­nieniami zno­wu!
Nie zos­ta­waj moc­no w ty­le...
Słuchaj, co bliz­ny mówią
Ale nie zgub uczuć
Te­raźniej­szych...